S.V. Capelle 2: terechte kampioen 2011-2012

Ons 2e elftal is afgelopen seizoen overtuigend kampioen geworden. Bij aanvang van het seizoen werd duidelijk de doelstelling uitgesproken: “Kampioen worden”. Wanneer aan het einde van het seizoen die beoogde doelstelling al 2 wedstrijden voor het einde van de reguliere competitie behaald is, dan mag je spreken van een geslaagd seizoen. In dit verslag wil ik graag een korte samenvatting van dit sportief zo geslaagde seizoen geven.

Onze 1e wedstrijd wonnen wij vrij gemakkelijk bij G.D.C. uit met 1-4, al stonden wij bij rust nog wel met 1-0 achter. Ook de 4 opeenvolgende wedstrijden tegen Wilhelmina’26 (13-1), Taxandria (0-2), Good Luck (2-0) en Rust Roest (1-6) werden allemaal gewonnen en wij hadden door deze sterke serie ons dan ook direct als titelkandidaat nummer 1 gepresenteerd.

B.L.C. bleef in die beginperiode nog goed bij en zij bezorgde ons dan ook de 1e nederlaag van het seizoen en nog wel thuis ook: met 2-4 gingen wij de bietenbrug op. Al was de uitslag geflatteerd, de nederlaag was echter terecht. Door dit resultaat kwamen wij met 3 ploegen bovenin te spelen: B.L.C., Olympia’60 en S.V. Capelle leken in november de voornaamste kandidaten voor de titel. De uitwedstrijd tegen Rust Roest kon misschien een graadmeter gaan worden. Ook daar speelden wij een prima partij en wonnen wij met 1-6. Een snelle voorsprong voor Rust Roest werd voor rust nog omgezet in een 1-4 ruststand. Thuis tegen het lager geklasseerde Nivo Sparta leverde echter wel lichte averij op. Nivo Sparta maakte het ons erg lastig en 10 minuten voor tijd wisten wij ternauwernood een gelijkspel veilig te stellen: 1-1. Merlijn uit volgde en dit was de meest bizarre wedstrijd van de eerste seizoenshelft. Nadat binnen 5 minuten 2 spelers van ons rood kregen, wisten wij na een 1-0 achterstand toch nog op een 1-2 voorsprong te komen. In de 99e minuut leidde een onterecht gegeven penalty in het voordeel van Merlijn tot een 2-2 eindstand op het scorebord.

Vervolgens begonnen wij aan een ijzersterke serie: maar liefst 8 wedstrijden op rij werden gewonnen. Directe concurrent Olympia’60 moest thuis een nederlaag tegen ons incasseren (0-1) en ook versloegen we o.a. Taxandria (6-0), G.D.C. (4-0), Almkerk (6-0) , Good-Luck (1-3), Wilhelmina ’26 (0-6) en B.L.C. (1-5). Deze laatste wedstrijd was er een om in te lijsten. Wij moesten winnen om de concurrenten voor te blijven en het besef was bij het gehele team aanwezig. Geconcentreerd begonnen wij en binnen 20 minuten was de tegenstander knock-out, want zij keken toen al tegen een 0-3 achterstand aan. Thuis hadden wij nog verloren van deze ploeg.

Het kampioenschap in die 3e klasse kwam door deze serie nu echt goed in zicht en ook het geloof bij de spelers werd steeds sterker. In die fase van de competitie speelden wij ijzersterk en het vertrouwen bij de spelers van het 2e in de titel groeide met de weken. Door deze prima serie hadden wij inmiddels de meeste directe concurrenten van ons af weten te schudden. Echter Merlijn had ook zo’n goede serie wedstrijden neergezet, want zij waren onze enige overgebleven concurrent, maar hadden wel 5 punten achterstand op ons. Dus de thuiswedstrijd tegen Merlijn was een regelrechte topper. Wederom begonnen wij prima aan de wedstrijd, gemotiveerd waren wij al dat moge duidelijk zijn. Winst betekende een voorsprong van 8 punten en bij een nederlaag zou onze voorsprong tot 2 punten slinken. We kwamen dik verdiend op een 1-0 voorsprong. Echter hun sportieve, maar vooral prima spits, wist nog voor rust 2x te scoren waardoor wij met een 1-2 achterstand de kleedkamer op konden zoeken. Er volgde een 2e helft, die alles in zag had wat voetbal zo boeiend kan maken. Allereerst volgde de 2-2 gelijkmaker en hierna kregen 2 spelers van Merlijn de rode kaart. In de slotfase kreeg Ralph een onterechte rode kaart, die overigens met succes later werd aangevochten en leek de wedstrijd op een gelijkspel af te stevenen. In de allerlaatste minuut kregen wij alsnog loon na werken. Het was Youri Duijster die met een lepe kopbal ons de terechte volle winst bezorgde. Een klein feestje op het veld, in de kleedkamer en in de kantine was het gevolg.

Het kampioenschap was nu bijna binnen. Dat kampioenschap kon de week erop al worden binnengehaald, doch uit tegen Nivo Sparta, maar dat moest haalbaar zijn. Bij winst van ons en puntverlies van Merlijn was het al zover. Een regelrechte kater, want wij speelden onze slechtste wedstrijd van het seizoen en verloren terecht met 1-2. Concurrent Merlijn verspeelde geen punten en dus was de voorsprong weer teruggebracht naar 5 punten. Wij hadden onze gedachten waarschijnlijk meer bij een eventueel feest na afloop, dan deze wedstrijd. Een domper maar ook het besef dat wij dit thuis tegen Olympia’60 zouden gaan rechtzetten. Dus die week later thuis tegen Olympia en dat is in feite ook veel leuker. Nu was de concentratie er zeker en dat betaalde zich uit ook. De enige overgebleven concurrent Merlijn wist tegen Almkerk niet te winnen en wij speelden een goede overtuigende pot tegen Olympia: met 7-2 werden zij van het matje getikt en het kampioenschap in de 3e klasse was een feit.

De rondrit op de platte kar was prachtig. Vanaf december hadden wij al besproken welke muziek wij zouden draaien en toen dat kon, gingen de remmen los. Een prima feest volgde. Twee wedstrijden voor het eind van de competitie kampioen met een puntentotaal van 47, een doelsaldo van 74 voor en 22 tegen, een voorsprong op de nummer 2 van 8 punten en op de nummer 3 van 13 punten, dan mag je toch spreken van een meer dan verdiend kampioenschap. Van de 20 wedstrijden stonden wij er maar liefst 17 bovenaan. Aan het einde van mijn verslag wil ik vooral de technische staf van ons 1e elftal bedanken voor het meedenken en de samenwerking, want dit heeft ons zeker in enkele wedstrijden geholpen. Op de voor ons beslissende wedstrijddagen werden geen of zo min mogelijk spelers van 2 opgeëisd. Sterker nog soms deden spelers van 1 met ons en het 1e elftal mee. Onze dank hiervoor. De meeste trainingen werden bezocht door Theo Smits en onze topscorer, ondanks een behoorlijke blessure, was Dennis van de Sande met 18 doelpunten. Assistent-scheidsrechter Gerrit vd Broek verleende aanvullend gedurende het seizoen prima assistentie. Aan het einde van dit verslag wil ik het hoofdbestuur, de technische staf, het jeugdbestuur en alle supporters en iedereen, die ik nu vergeet, bedanken voor hun steun tijdens het afgelopen seizoen. Volgend jaar in de 2e klasse gaan wij proberen ons bovenin de strijd te gaan mengen. Ik wens iedereen een fijne seizoensafsluiting, gezondheid en een fijne vakantie toe.

Hans van der Geld,
Trainer 2e elftal